• Zondag 30 oktober TAC – sv Houtwijk veteranen

    Met een extra uur slaap (en voor sommige een extra uur feesten of wandelen), stonden we al om 10 voor 11 op veld 2 bij TAC “aan de warmingup”. Vandaag 13 man, inclusief good old Riza-goed-voor-een-half-uurtje, dus Nico en Ben konden hun tas ongeopend in de kleedkamer achterlaten. We starten met een 4-3-3 zonder Johan (weer iets met “te laat”, nu een fietsenstalling, begint wel op te vallen…) en Hans, van wie enkelen beweerden dat hij nog wat last van zijn rug heeft. Dat weet hij dan sinds zondag ook zelf weer.
    TAC had alles gewonnen tot nog toe, dus het werd tijd dat ze tegen hun eerste nederlaag aanliepen. Maar daar moesten ze dan wel een beetje aan meewerken en dat deden ze niet. De eerste fase was TAC duidelijk sterker en kregen ze kansen. Dan verwacht je natuurlijk “dat ie aan de overkant valt”, maar dat is alleen als wij sterker zijn. Na 20 minuten stond het al 2-0 door een snelle aanval en een schot van afstand in de linker-beneden-hoek. Uit één van de aanvallen – inderdaad geen buitenspel, complimentje grensrechter – kon Robin met een mooi stiftje scoren: 2-1

    Wat een keeper! De bal is nog onderweg, maar hij ligt gewoon al in de hoek te wachten…
    Zo, en nu even consolideren, de rust halen en dan de tweede helft er op en er over. Vijf minuten later stond het dus 4-1. Michel gaf pressing, veroverde de bal en tikte die naar Robin die vrij kon intikken, 4-2 dus. Nog voor rust werd het 5-2 en 6-2 na een redding van Martijn en een intikkertje in de rebound.

    Sublieme muur, waardoor de vrije trap kansloos over ging
    Rust, tijd voor een ommezwaai, aanvoerder Robin hield een vlammend betoog en gaf aan: “de tweede helft gaan we winnen”. Opnieuw echter niet goed met de tegenstander afgestemd, die communicatie moet écht beter.
    Na 10 minuten spelen werd een vrije schop doorgekopt, waarna Michel het beslissende tikje (met het hoofd) gaf, 6-3.

    Nauwelijks zichtbaar, maar het is echt Michel die inkopt en niet de bal die het hoofd van… huh?
    In de 26e minuut goede aanval en een schot van Nicola binnenkant paal er uit, maar 30 seconden later lag hij er aan de andere kant wél in, 7-3. De mooiste van de wedstrijd komt op naam van Nicola: vanaf een meter of 40 geplaatst over de keeper heen 7-4. Het werd 8-4 door een voor Martijn “onzichtbaar” schot dwars door 17 benen heen en 9-4 omdat het bijna afgelopen was en niemand leek mee te lopen met die tegenstander. Gelukkig pikte “Daniëluuk” zijn bijna-wekelijks kopdoelpunt uit een corner nog mee, waardoor de 2e helft toch nog op 3-3 eindigde.

    Conclusie: tegenstander was beter, jammer, op naar het bier en de broodjes!
    coach